Solenopsis fugax

Z WikiMrówki

Opis

Solenopsis fugax
SYNONIM
Mrówka złodziejka
Solenopsis fugax queen.jpg
Królowa S. fugax
Klasyfikacja taksonomiczna
Królestwo: Animalia
Klad: Euarthropoda
Klasa: Insecta
Rząd: Hymenoptera
Rodzina: Formicidae
Podrodzina: Myrmicinae
Plemię: Solenopsidini
Rodzaj: Solenopsis
Gatunek:  S. fugax
Nazwa binominalna
Solenopsis fugax
Latreille, 1798
Dane hodowlane
Trudność hodowli: 3/4*
Popularność hodowli: 3/4**
Okres rojenia: VIII-IX
* 1 - łatwy, 4 - b. trudny ** 1 - popularny, 4 - niemal nie do zdobycia


Solenopsis fugax to dość skryta mrówka, oligotop nagrzanych terenów trawiastych i jasnych lasów. Występuje do wysokości 58*N w Szwecji (<<mapa>>). Jest termofilem i kserofilem. Mrówki te są wysoce drapieżne, potrafią jednak korzystać ze spadzi mszyc podziemnych czy czerwców. Bardzo rzadko pojawiają się na powierzchni, co powoduje, że bardzo trudno je znaleźć.

Behawior

Solenopsis fugax, zwana również mrówką złodziejką, swoją nazwę zawdzięcza nietypowemu sposobowi życia. Mrówki te stosują lestobiozę, budując gniazda tuż obok większych mrówek, takich jak Tapinoma, Tetramorium, Camponotus, Myrmica czy w końcu Formica. Łączą swoje gniazdo cienkimi tunelami z gniazdem sąsiada, od którego później wykradają potomstwo (jaja i larwy). Pomimo wysokiej skłonności do zakładania gniazd obok innych gatunków mrówek, potrafi się bez nich obejść tak w naturze, jak i w warunkach laboratoryjnych/hodowlanych.

Gniazda Solenopsis fugax są liczne i osiągają nawet 100.000 robotnic. Budowane są w ziemi, często pod kamieniami. Królowe zakładają kolonię klasztornie, poprzez adopcję do istniejącej kolonii i poprzez podział kolonii. S. fugax tworzy kolonie poliginiczne.

Kolonie przejawiające wysoko kleptobiontyczny styl życia zwykle tworzą robotnice względnie jednakowej wielkości, podczas gdy kolonie mające dostęp do różnorodnego pożywienia wyprowadzają także robotnice major.

Pomimo niewielkich rozmiarów dość agresywna w stosunku do innych mrówek - w obliczu wroga mrówki te rekrutują spore ilości robotnic, używają żądeł z trucizną i stosują substancje odstraszające.

Osobniki płciowe czasami zimują w gniazdach. Loty godowe między godziną 11 a 15 w ciepłe słoneczne lub zachmurzone dni. Osobniki płciowe tworzą duże chmary i kopulują w powietrzu lub opadają kopulując ku ziemi.

Na Solenopsis fugax pasożytuje grzyb Myrmicinosporidium durum.

Wygląd

  • Królowa ciemnobrunatna, kilkukrotnie większa od robotnic. Długość blisko 7mm. Łatwa do pomylenia z Tetramorium - w odróżnieniu od tych królowych, królowe Solenopsis nie mają kolców pozatułowia, biczyk czułka ma widoczną buławkę (kilka mocniej rozszerzonych segmentów na końcu) i bardziej wydłużony odwłok z możliwymi jasnożółtymi przebarwieniami na krawędziach i na stykach płytek.
  • Robotnice mają błyszczące, nieco cylindryczne, żółte lub żółtopomarańczowe ciało. Głowa dłuższa niż szersza, oczy bardzo małe. Nadustek z 2 ząbkami. Osiągają wielkość 1,5 do 2,5 mm i są przez to najmniejszymi przedstawicielami mrówek w Polsce.
  • Samce mniejsze niż królowe, jednak wciąż znacznie większe niż robotnice. Głowa trapezoidalna, oczy duże i mocno odstające. Tarcza tułowia bez bruzdy Mayra, petiolus z długą szypułką.

Hodowla

Mrówki te dobrze rozwijają się na diecie bazującej na owadach i miodzie, przy czym pokarm często zakopują lub też się w nim topią. W przypadku pokarmu płynnego zaleca się podawanie igłą maleńkich kropek na płaskim "podajniku" (np. folii aluminiowej).

Mrówki te wykazują niebezpieczny brak chęci przenosin w sytuacji gdy gniazdo lub probówka wyschną, przez co trzeba je przenosić "na siłę" wysypując mrówki z probówki na arenę lub rozbierając gniazdo. Gdy tylko królowa znajdzie się w nowym gnieździe, reszta robotnic rusza w ślad za nią.

Robotnice i jaja

Z racji rozmiarów mrówki te przecisną się przez każdą najmniejszą i najbardziej nierozsądną szczelinę jaką znajdą. Dobrze sprawdza się na arenę pudełko po Ferrero Rocher, jednak nie jest ono w 100% szczelne. Kopią w zeschniętej wacie czy papierze.

Królowe wydają się wstrzymywać z założeniem gniazda. Zwykle pomaga tymczasowa hibernacja lub strzykawka z piaskiem namaczanym delikatnie raz na kilka dni.

Ze względu na ich termofilność zaleca się uważać przy hibernacji.

Na podstawie

Autor: ZielonaMrówka (dyskusja) 15:14, 28 kwi 2018 (CEST)